χρονος..

ειναι ομορφο να εισαι χαρουμενος...
να μπορεισ με το τιποτα,να εχεισ τα παντα...
μισω τις μερεσ που ειμαι στεναχωρημενος...
δεν μ'αφηνουν να σκεφτω,δεν μ'αφηνουν να ζησω...
αναρωτιεμαι τι θα μου φερει η ζωη..
δεν φοβαμαι,ειναι μια προκληση για μενα...
θελω να περασει ο χρονοσ...ειναι ο καλυτεροσ εχθροσ..
ο μονοσ φοβοσ που καταφερνω να αγαπησω...
γυρναει,φευγει,αργει,επιμενει...
ο χρονοσ ειναι ο χειροτεροσ γιατροσ...
κανει τα παντα να μοιαζουν λιγα...
αυριο εγω δεν θα ειμαι εδω...
θα χασω απο εναν πολεμο εναντια στον χρονο..
θυ ξυπνησω απο ενα ονειρο με δαιμονες τησ νυχτασ...
ποιον φοβο μου αγαπησα παλι..?
θα φυγω,κι οταν φυγω θα χαθεισ
τα λογια θα πεσουνε μαζι μου...
οι δαιμονεσ θα φυγουν τρομαγμενοι
και ο αερασ θα μυριζει καλοκαιρι...
η ζαλη επνιξε τα ματια μου
και οι εικονεσ αλλαζουνε μπροστα μου..
ενα κουβαρι εγιναν τα ονειρα
και η βροχη μπερδευει τα δακρυα μου...


το μελλον φαινεται δυσοιωνο
μα εγω θα πολεμησω για τ'ονειρα μου
η ελπιδα δεν θα πεθανει μεσα μου
και ο αγωνασ δεν θ'αργησει να αρχισει...
ενασ αγωνασ για να γινουνε τα ονειρα
μια ουτοπια που ο καθενασ θα ζητουσε..
θεσ να ταξιδεψουμε μαζι,στην ακρη του ονειρου..?