φως και σκοταδι

σβησε το φως...θυμηθηκα μια παλια μου αγαπη...

θελω σκοταδι να καλυψει το δωματιο...

να μην βλεπω τα πολλα μου τα λαθη...

σβησε το φως,δεν αντεχω την ασκημια μου

και ολα εκεινα που μου δειχνουνε πωσ φταιω...

βαρεθηκα να βλεπω τισ ατελειεσ τησ υπαρξησ μου..

ποιοσ εσβησε το φως..?

και με αφηνει μονοσ με την σκεψη μου..

και με εικονεσ να γυριζουν στο μυαλο μου?

μπορει να αναψει κανεισ το φωσ?

θελω να βλεπω που πηγαινω..

και σε ποιανων τα πτωματα χαραζω την διαδρομη μου..

με το σκοταδι δεν βλεπω την ασκημια μου

μα με το φωσ λαμπει η ομορφια σου..

τι απο τα δυο προτιμω..?

μη μιλασ..ακου την σιωπη της νυχτασ..

ακου πωσ κλαιει το σκοταδι...

και παρακαλει για μια ακτιδα φωτοσ

μη μιλασ...ασε τ σκοταδι να μιλησει...

μεσα σ αυτο χανεται το βημα μασ...

και το τελοσ μοιαζει μακρυτερο...

 ποιοσ εσβησε το φωσ??

και ο δαιμονασ τησ νυχτασ τα τυλιξε ολα στο πεπλο του?

ποιοσ μιλαει στην σιωπη?

και διαλυει μονομιασ τα ονειρα και τισ ελπιδεσ μασ?

εκεινα τα λαθη που καναμε παιδια

βασανιζουν ακομη το μυαλο μου...

αναψε το φωσ...η αληθεια κρυβεται στα λαθη μασ...