μαριονετα

                                                      καποτε ζουσα αναμεσα σας                                                                           ειχα ονειρα και ελπιδεσ. 

           γελουσα,επαιζα μαζι σασ...              

 ημουν ανθρωποσ...σαν εσας 

θυμασαι που παιζαμε παρεα?              

καποτε ημουν ανθρωποσ...                             

μπορουσα να κινω τα χερια μου           

  και τα ποδια μου οπωσ ηθελα...                   

μπορουσα να σκεφτομαι...                  

να αισθανομαι..                                          

να χαμογελαω...                        

να χορευω..                                              

οπωσ ηθελα...                             

καποτε ζουσα σε εναν κοσμο αληθινο... 

                                                          τωρα εχω ξεχασει πια να ζω..

                                     δεν θυμαμαι τον κοσμο σασ...

                                                             δεν αισθανομαι τιποτα...τιποτα περα απο

                                                                                                                           φοβο...

                                                   φοβο,μην κοψουν τα νηματα μου..

                 

εχασα τα βηματα σ εναν ξεφρενο χορο

                    μου πηραν οτι αγαπουσα πιο πολυ...

και τωρα τρεμω στην σκεψη μηπωσ με                      

                        βαρεθουν...

                                          μηπωσ παψουν να γελουν με την ανικανοτητα μου

               μηπωσ παψει να τους διασκεδαζει

                                                              ο φοβοσ μου...

αβουλο πλασμα εγινα,

             σε ξενων το παιχνιδι...

πιονι, με κινουν οι αλλοι..

             λαχταραω την ελευθερια...

       και φοβαμαι συναμα...

πωσ ξεχασα πως ειναι να ζεισ...

ειμαι μια σιωπηλη μαριονετα...