today...an usual day...

και να που την μερα που θα πρεπε να εισαι τοσο ευτυχισμενη τιποτα δεν παει καλα
...λαθος...
ολα πανε χαλια..


ισως εσυ φταις...που δεν το ειπες σε κανεναν...
που δεν το ειπες σε κανεναν για να γιορτασει μαζι σου..


ή ισως...
που δεν ειπες σε κανεναν ΠΩΣ να γιορτασει μαζι σου...


ακομα κι αυτοι που ελπιζεις οτι θα θυμηθουν..
κι ας τους το ειπες μια φορα πριν καιρο...
ακομα κι αυτοι...
δεν ειναι εδω..οπωσ θα ηθελες να ειναι..


ακομα κι αυτοι...χανονται,φευγουν και σε αφηνουν μοναχο..
χωρις να το θελουν,δεν θελουν...
μα ο καιρος εφτασε...και δεν ξερεις...


ποιο ειναι το σωστο μονοπατι...
ποιος θα ειναι διπλα σου να σου κραταει το χερι...


ελα μαζι μου...να πεταξουμε ψηλα...
γελα μαζι μου...κι ας μην το εννοεις πραγματικα...




σημερα θελω...να μην μου ευχηθεις χρονια πολλα....ελα μονο διπλα μου..
κανε την εκπληξη και αγκαλιασε με...
ειναι το μονο δωρο που ζηταω για σημερα...
μια αγκαλια γεματη απο την δικη σου αγαπη...
αληθινη και αλωβητη στον χρονο...