ματωμενο φυλαχτο

ξυπνω,ανοιγουν τα ματια

μπαινει το φωσ,το μυαλο μου κομματια

βουτηγμενο στου πονου τα κρυα νερα

κρυφτηκε παλι στην δικια μου την κολαση

ελπιδασ πεταλουδα

σε αδικουσ κοσμουσ γυρναει και χανεται

στων παιδιων τα παλια τα παιχνιδια

να φυγουν δεν θελω τα ωραια τα ονειρα

εγιναν ζωη μου,κομματι δικο μου

μονοσ δεν θελω να μεινω ξανα

στα χρονια εκεινα που η γη λυσμοναει

και η καρδια μου με τα χρονια ξεχναει

μονη ελπιδα εικονεσ ονειρων

οι ξεχασμενοι στοχοι των νεων παιδιων

κοιταζω ψηλα,με θαλασσα μοιαζει

μπλε σαν τα ματια σου,ο ουρανοσ

και ο ηλιοσ να λαμπει σαν διαμαντι μπαροκ

λουζει με ελπιδα τισ καρδιεσ των ανθρωπων

ξεπλενει τον πονο με νερο θεικο

και η γη ξαναγιεννεται απο τισ σταχτεσ

παρθενα,αθωα,ονειρικη

αυτην την ελπιδα,εγω

την πηρα ματωμενο φυλαχτο

και στην καρδια την κρυβω,μην χαθει

περα απ'του πονου τα λημερια

περα απ'του πολεμου την νεκρικη σιωπη

θα βρεισ την ελπιδα σ'εναν κοσμο

σε μια γη ουτοπικη