αν μπορουσα..

αν μπορουσα να σου πω δυο στιγμεσ,μια αληθεια..

δεν θα εκρυβα πια νοηματα στα ψεματα,στη συνηθεια..

αν μπορουσεσ να δεισ,περα απτο ψεμα,μια μονο στιγμη..

αυτο το χαοσ που κρυβει,κουβαρι η ψυχη...

αν μπορουσα να βρω,μια λεξη,να περιγραφει εκεινα...

οσα αισθηματα και πονουσ κρυβονται στισ σκιεσ φοβισμενα..

αν μπορουσα να βρω μια εικονα με αυτα που προσπαθουν να ξεχαστουν

να περιγραφει οσα χρονια δεν μπορεσαν να ειπωθουν

αν μπορουσα να βρω εναν ρυθμο να συντροφευει τα βηματα μου...

θα ακουγα την καρδια σου..μου φτανει να ειμαι κοντα σου..

ενα χρωμα να βρω να ζωγραφισω την ζωη σου..

θα ηταν πολυχρωμο και αυτο μαζι με το φιλι σου..

απογνωση η λεξη που εψαχνα να βρω..

κρυφτηκε στο αγνωστο και εγω δεν εχω οδηγο...

μπλεχτηκα στουσ λαβυρινθουσ των σκεψεων μου..

και το θαρροσ σιγα σιγα εγκατελειψε τον εαυτο μου..

ποτε θα ξεπερασω τουσ φοβουσ που κυριαρχουν στο μυαλο μου?

να καταφερω να σταθω μπρος στ' ονειρο μου..

ποιο ψεμα να πω μπασ και βρεισ την αληθεια?

πνιγμενοι σε κατι παλια του μυαλου μασ παραμυθια..

αν μπορουσα να βρω μια ιστορια να πιστεψεισ..