πιο πολυ απ'ολα

απ'ολα πιο πολυ,αυτο να φοβασαι..

αυτο σε καταστρεφει,σε κραταει πισω,αυτο σε πληγωνει..

αυτο σε κανει να ζεισ ξανα τα ιδια λαθη,εκεια που τοσο πολυ ειχεσ μετανιωσει..

οι ιδιεσ φριχτεσ στιγμεσ επαναλαμβανονται μπροστα σου..

γιατι,τι ειναι αυτο που σε κανει να ζεισ απ την αρχη τουσ πονουσ εκεινουσ,τουσ παλιουσ?

γιατι,τι ειναι αυτο που σε κανει να ξεχνασ?

ποιοσ ερωτασ αραγε σβησμενοσ απο καιρουσ ξεχασμενουσ,σε τραβαει μαγνητησ

μια κολαση να πωθεισ τοσο πολυ να ξανα ζησεισ?

μακρυα απο ενα μελλον που διαγραφεται λαμπρο που εχεισ ελπιδεσ να ζησεισ κατι καλο

σε ενα παρον που το χαρακτηριζεισ,ζοφερο που δεν αντεχεισ στην ιδεα ουτε λεπτο...

απ'ολα πιο πολυ,αυτο να φοβασαι..

αυτο που δεν σ αφηνει να χαρεισ,μια αγαπη,τισ στιγμησ...

αυτο που δεσ σ αφηνει να δεισ,την τοση ομορφια τησ ζωησ...

οταν το παρελθον γινεται παρον,και το παρον δεν εχει μελλον..

οι ικεσιεσ σου για αλλαγη,να πεφτουν στο κενο

και εσυ να καταριεσαι την στιγμη που εφερε αυτο το φριχτο θεριο...

πιο πολυ απ ολα αυτο να φοβασαι..

γιατι μονο το απωθημενο εχει την δυναμη να σε τραβηξει στην δινη του..

να χασεισ τα λογικα σου και να τα θεωρησεισ ολα δικα σου..

μονο η γλυκια αναμνηση ενοσ ερωτα που δεν εζησεσ ποτε..

σε βουλιαζει στην αβυσοο,ερμαιο ενοσ συναισθηματοσ που δεν ενιωσες ποτε...

η αναγκη να ξαναφερεισ το παρελθον σε ενα παρον που δεν θα υπαρξει...

η βεβαιοτητα οτι ολα θα ειναι αλλιωσ,οτι ολα θα ειναι καλα...

η σιγουρια με την οποια παρατασ τα παντα,ακομα και αν αυτα σε κανουν χαρουμενο,

για να ζησεισ ενα μελλον σαν φλογα απο κερι,που με το παραμικρο αερακι θα φυγει...

που σε λιγεσ ωρεσ θα λιωσει το κερι και μαζι μ αυτο η ουτοπια που ειχεσ φτιαξει στο μυαλο σου..

πιο πολυ απ'ολα αυτο να φοβασαι...

τα ιδια λαθη ξανα και ξανα..μα ποτε δεν μαθανεισ?