ακους?

Άκου, άκου
Ποιός μιλεί στα νερά και ποιός κλαίει -- ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλον, ποιος φωνάζει, ακούς;
Είμ' εγώ πού φωνάζω κι είμ' εγώ πού κλαίω, μ' ακούς;
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς;


αραγε,ακους?

today...an usual day...

και να που την μερα που θα πρεπε να εισαι τοσο ευτυχισμενη τιποτα δεν παει καλα
...λαθος...
ολα πανε χαλια..


ισως εσυ φταις...που δεν το ειπες σε κανεναν...
που δεν το ειπες σε κανεναν για να γιορτασει μαζι σου..


ή ισως...
που δεν ειπες σε κανεναν ΠΩΣ να γιορτασει μαζι σου...


ακομα κι αυτοι που ελπιζεις οτι θα θυμηθουν..
κι ας τους το ειπες μια φορα πριν καιρο...
ακομα κι αυτοι...
δεν ειναι εδω..οπωσ θα ηθελες να ειναι..


ακομα κι αυτοι...χανονται,φευγουν και σε αφηνουν μοναχο..
χωρις να το θελουν,δεν θελουν...
μα ο καιρος εφτασε...και δεν ξερεις...


ποιο ειναι το σωστο μονοπατι...
ποιος θα ειναι διπλα σου να σου κραταει το χερι...


ελα μαζι μου...να πεταξουμε ψηλα...
γελα μαζι μου...κι ας μην το εννοεις πραγματικα...




σημερα θελω...να μην μου ευχηθεις χρονια πολλα....ελα μονο διπλα μου..
κανε την εκπληξη και αγκαλιασε με...
ειναι το μονο δωρο που ζηταω για σημερα...
μια αγκαλια γεματη απο την δικη σου αγαπη...
αληθινη και αλωβητη στον χρονο...

παγωνια

οι λανθασμενες επιλογες πονανε..
εχεις το κουραγιο να παραδεχτεις οτι εκανες λαθος
πρεπει να αντιμετωπισεις μια πραγματικοτητα κατα την οποια δεν εισαι τελειος
ζησε γνωριζοντας οτι πλεον τιποτα δεν αλλαζει[??],
οτι δεν μπορεις να επαναφερεις τον χρονο σε εκεινη την στιγμη..


ποσο λιγο με ξερεις..
λιγοτερο απ'οσο ηλπιζα...απ'οσο ηθελα να ελπιζω..


καταθεση ψυχης..


αναγνωριση των σφαλματων μου..


{γιατι,ποια η διαφορα του λαθους και του σφαλματος??
το λαθος γινεται εν αγνοια σου
το σφαλμα,ξερεις οτι ειναι λαθος αλλα παρ'ολα αυτα το κανεις..}


ηξερα οτι εκανα λαθος..
με πλανεψαν οι φοβοι μου..
κοιτα ψηλα..
ασε με να αγγιξω τα ονειρα σου...


κοιταω ψηλα..
εκει οπου επρεπε να ειναι το φεγγαρι..
που ειναι?δεν μπορω να το δω
ολα θολα κι ολα για λιγο
ολα δακρυα..κι ενας ηλιος που ακομα να φανει..

σιωπη

μακαρι να ξυπνουσα στις σελιδες ενος βιβλιου..να γινομουν ο ηρωας του..
να πετουσα απο λεξη σε λεξη,απο σελιδα σε σελιδα...
αραγε τι βιβλιο θα ηταν??
θα μαρεζε να ηταν ενα παραμυθι...
δεν θα ειχε καλο τελος...τα παραμυθια με ασχημο τελος ειναι τα μονα που σε βαζουν στον πειρασμο να τα πιστεψεις...και το δικο μου παραμυθι θα εχει πολλους πειρασμους...
παρακαλω να μην το πιστεψει κανεις..θα στεναχωριομουν αν πιστευες σε ενα ονειρο...αλλα μονο αν πιστεψεισ σε αυτα θα πραγματοποιηθουν καποια στιγμη...
μακαρι να κρατουσα το μολυβι εγω...να εγραφα εγω τις συνεχειες...ισως δεν θα διορθωνα τιποτα..
και τα λαθη ειναι μεσα στην μαγεια ενος βιβλιου...


το δικο μου βιβλιο θα ηταν στραπατσαρισμενο...κιτρινες σελιδες,να μυριζουν αυτην την λεπτη μυρωδια του χιλιοξεφυλλισμενου βιβλιου...






αναρωτιεμαι ποιος διαβαζει στις μερες μας..ξοδευω και τα τελευταια μου χρηματα σε βιβλια...αναρωτιεμαι που θα τα βαλω οταν γεμισω τις βιβλιοθηκες μου...μαρεσει να κραταω ενα βιβλιο στ χερια μου και να ξερω οτι μου ανηκει..αυτο σε μενα και οι γνωσεις του στον εαυτο μου..
αραγε ποιος καταλαβαινει τα λογια ενος βιβλιου?ποιος μπορει να δει περα απο τις στεγνες περιγραφες και τα αποτυπωματα της μελανης πανω στ χαρτι..?ποιος θα ταξιδεψει μεσα απο ενα βιβλιο,μαζι με τον ηρωα του,αγκαλια με τις περιεπετειες...

θελω να χαθω απο αυτον τον ματαιο κοσμο και να γινω ενα βιβλιο...που αν δεν με διαβαζε κανεις δεν θα ζουσα τους ολεθρους που ειναι γραμμενοι μεσα μου..
θα γινομουν ο πολυτιμοτερος σου θησαυρος αν καθοσουν να με ακουσεις..
ποιος καθεται να σε ακουσει?


να καταλαβει αυτα που λες,αλλα περα απ'ολα, ολα αυτα τα μικρα που δεν λες..ολα αυτα τα ασχημα ονειρα που τα κρατας μεσα σου..κ μονο τ ματια σου μπορουν να σε μαρτυρησουν..
κρατα καλα σφραγισμενα τα μυστικα στις σελιδες σου..ολα εκεινα τα λαθη που καταλογιζεισ στον εαυτο σου...σε αυτο το μολυβι που γραφει την συνεχεια χωρις να σκεφτεται το τελος...που η μονη σβηστρα ειναι ενα πνιχτο συγγνωμη στην σιωπη....ενα δακρυ που θα πεσει στο βαθυ σκοταδι..
θυμησου, το καλο τελος ειναι για ανανδρες ιστοριες...
το τελος ειναι για ιστοριες που πανε περα απο μια λεξη...
και οι λεξεις ειναι αποτυπωματα ενος εαυτου που δεν μπορουν να εκφρασουν οι στιγμες..
αποτυπωματα συναισθηματων που εχουν κατακερματιστει απο την βεβαιοτητα οτι το ονειρο τελειωσε..
οτι εσπασε στην σιωπη η ελπιδα..

γι'αυτο..

γι'ΑΥΤΟ κοιμομαστε τα βραδια..
γιατι φοβομαστε το σκοταδι...
ΤΟΤΕ ζωντανευουν
            τα παθη μας...
ο,τι θελουμε,
              εικονες,
στο μαυρο της νυχτας
το σκανε οι δαιμονες Μας
και φερνουν εμπροσ μας
ολους τους Φοβουσ που πρεπει
           να αντιμετωπισουμε..
που καλουμαστε να αναγνωρισουμε...
γι'ΑΥΤΟ κοιμομαστε τα βραδια
η αληθεια κανει την εμφανιση της
αποκαλυπτει ολα αυτα 
           που η Ληθη
θελει να ξεχασουμε...
για να αποκαλυπτονται στα
                  ονειρα μας
ολα αυτα που την ημερα
δεν τολμαμε ουτε να σκεφτουμε...
το Σκοταδι καλυπτει την ντροπη
και την ανομια των σκεψεων μας
                       το παθος
ελευθερα βρισκει διεξοδο
στους λαβυρινθους των ονειρων...
γι'ΑΥΤΟ κοιμομαστε τα βραδια...
αν μεναμε ξυπνιοι...
           ΕΡΜΑΙΑ
των παθων μας
ο κοσμος δεν θα ηταν το ιδιο...
δεν θα ηταν βουλιαγμενος στην ασφαλεια του 
                                       Φωτος
και οι πραξεις θα ειχαν μια λογικη
περα απ'το παραλογο του απειρου


θα ηταν ενασ κοσμος α+ληθη+νος..
που τα βηματα μας
θα υπαγονταν στους κανονες
που οριζουν τα
συναισθηματα μας...


το βραδυ βγαινουν στην επιφανεια
ολα αυτα που βουλιαζουν στην αφανεια
την μερα...