μασκες..

"Είχαν αγοράσει μάσκες θεάτρου και μιλούσαν πολύ δυνατά, αλλά η μάσκα παραμόρφωνε τη φωνή τους. Και όταν έβγαλαν τη μάσκα γελώντας, δεν τους αναγνώρισες, το δέρμα του προσώπου τους ήταν κολλημένο στο χαρτόνι, αλλά δεν το ξέρουν, ακόμα γελούν"

γιατι...?

αναρωτιεμαι γιατι..τι εκανα λαθοσ..τι πηγε στραβα..

εγω εφταιξα..???εγω προσπαθησα...εγω ηθελα ν τ παμε καλα..να ειναι ολα καλα...

εσυ ομωσ..??εσυ δν προσπαθησεσ...δν ηθελεσ ν βρεισ λυσεισ..ή απλα δν μπορεσεσ..

νομιζα δν μ ενοιαζε το τελοσ..νομιζα ηθελα ν ερθει το τελοσ..

αλλα τωρα που κοντευτει..τωρα που νιωθω την ανασα του στο σβερκο μου..που ακουω τα βαρυα του βηματα στον διαδρομο..οχι..τωρα το νιωθω αβασταχτο..τωρα δν θελω ν ερθει ποτε...

μαρεσει ετσι οπωσ ημασταν καποτε..μαρεσει η ζεστασια του σωματοσ σου...τα γλυκα φιλια σου...

θα μου λειψει η φωνη σου, η μουσικη σου,η μαλακιεσ που λεγαμε...τα αστεια μασ και τα γελια που καναμε παρεα...

και αναρωτιεμαι γιατι..

φου ουτε εγω ουτε εσυ θελαμε ν ερθει το τελοσ..γιατι το φωναξαμε..?γιατι το καναμε ν πλησιασει..?

δν μ ερωτευτηκεσ..ουτε εγω εσενα...αλλα περνουσαμε καλα μαζι...ηταν ομορφεσ οι στιγμεσ που μοιραστηκαμε...γιατι δν μπορουμε να το κανουμε ν κρατησει..?τι κανουμε λαθοσ..?
θελω ν ειμαι μαζι σου...εσυ θεσ ν εισαι μαζι μ..?

ειμαστε τοσο διαφορετικοι..κανενα κοινο σημειο..κανενα κοινο ενδιαφερον..

κ ομωσ...μν τ αφησουμε αυτο ν μασ εμποδισει στ ν ειμαστε ευτυχισμενοι...μν τ αφησουμε ν μπει εμποδιο στην σχεση μασ...

προσπαθησα πολυ..και θα προσπαθω μεχρι το τελοσ να ερθει..σε παρακαλω..μν αφησεισ αυτην τν προσπαθεια ν ειναι μονοπλευρη....

τελοσ...

τελειωσε και αυτο...
αλλο ενα κομματι εκλεισε,αλλη μια σελιδα γυρισε με σκοπο να μην ξαναγυρισει...
την παιρνω και την τσαλακωνω,βγαζω πανω της ολο τον θυμο της αποτυχιασ μου,ολο τον θυμο του πληγωμενου εγω μου...
κοιταζω γυρω μου απεγνωσμενα,κατι ψαχνω,και το ψαχνω εδω και τωρα.μα που να ειναι..?ψαχνω παντου,και τελικα τ βρισκω χωμενο στον πατο τησ σχολικησ μου τσαντασ...
παιρνω τον αναπτηρα και βαζω φωτια στο χαρτι,και μαζι με αυτο στην αποτυχια μου,στην χαμενη ευκαιρια και στα ονειρα μου...
τι γινεται..?τι γινεται οταν χανεισ μια ευκαιρια,οταν την πετασ ετσι,απλα. χωρισ να την εχεισ αξιοποιησει...και μολισ σου φευγει η ευκαιρια,εσυ την θεσ πισω...θεσ να προσπαθησεισ ξανα,να βαλεισ ολο σου τν εαυτο,ολο σου το ειναι για να τα καταφερεισ...
καλυτερα να μν κοιταμε το παρελθον,παει,εφυγε,τελειωσε...ουτε το μελλον να κοιταμε,αυτο δν θ ερθει ποτε...
μονο το παρον εχει σημασια...μονο το πωσ θα πραγματοποιησουμε τα ονειρα μασ,το πωσ θα παλεψουμε για αυτα,το τι σημασια και βαρυτητα θα τουσ δωσουμε..
ποναει ομωσ...να ξερεισ οτι τελειωσε...οτι αυτο το κομματι που τοσο ποθεισ να ξαναγυρισει δν προκειται ν ερθει ποτε...τοτε καλυτερα να το καψεισ,να το αφησεισ πισω σου και να προχωρησεισ...σε εναν δρομο που δεν ξερεισ,εναν δρομο που θα χαραξεισ εσυ,απατητο...και θα μεινεισ με την ευχαριστηση οτι τουλαχιστον προσπαθησεσ,οτι δεν εγινεσ ενα με την μαζα που θελει τα κεφαλια μασ σκυφτα..καλο δρομο ξενε...και να χαιρεσαι που ηρθε το τελοσ...γιατι με καθε τελοσ ερχεται και μια καινουργια αρχη...

περιμενω

 το τιποτα..δεν ξερω ουτε εγω τι περιμενω..κατι...

αλλα ξερω οτι δεν θα ερθει..οτι δεν μπορει να ερθει..και περιμενω..
αφου δεν προκεται να μου δωσεισ αυτο που θελω..δεν μπορεισ να μου το δωσεισ..δεν μπορεισ να μου δωσεις τιποτα...γιατι επιμενω??γιατι περιμενω??
κι ομωσ..ειναι σαν ενα στοιχημα με τον εαυτο μου...να σε κανω να ανοιχτεισ,να με εμπιστευτεισ...
τ ξερω ομωσ...κατα βαθοσ το ξερω...δεν προκειται...
κ εγω περιμενω...περνανε οι μερεσ κ εγω νιωθω ολο και πιο ασχημα...
περνανε οι μηνεσ κ εγω ποναω ολο και πιο πολυ..
μια γιατι,γιατι,γιατι??τι κανω λαθοσ?!
δεν σου ζηταω τιποτα,ποτε δεν το εκανα...απλα σου εδινα..σου εδινα,σου εδινα,σου εδινα..χωρισ να παρω ποτε τιποτα...
μιλαμε μονο για σενα..και εγω σ ακουω..θελω να σε ακουω..θελω να ειμαι διπλα σου..θελω να σε βοηθησω....
και περιμενω το τιποτα...περιμενω και ονειρευομαι ενα μελλον που δεν θα ερθει ποτε..
ποτε δν θα γελασουμε παρεα..δν θ κανουμε πλακεσ και δν θα περασουμε ποτε καλα..
ευτυχισμενη δν θα εισαι...
δν ειναι γραφτο να σε κανω εγω ευτυχισμενη..
γ αυτο σε αφηνω να φυγεισ..να βρεισ την ευτυχια αλλου...
κ αν ποτε κοιταξεισ πισω σου να ξερεισ παντα θα με βρεισ εκει..στο ιδιο σημειο που με αφησεσ..να σε περιμενω..

χρονος

τρεχεις..να προλαβεις τα παντα..να προλαβεισ τους παντεσ..

τρεχααα...απο'δω,απο'κει,παραπερα...

δεν προλαβαινεισ,δεν προφταινεισ...και δεν σε καταλαβαινει κανεισ..

φουριααα..να θεσ να κανεισ τοσα πραγματα και να μν προλαβαινεισ..

αερασ να γινοσουν δν θα μπορουσεσ να τα κανεισ ολα...

και αυτοσ ο χρονοσ...ολο τρεχει..κ παντα πιο γρηγορα απο σενα..

κ περνανε οι μερεσ,και περνανε οι μηνεσ,και περνανε τα χρονια και οι καλοι καιροι δεν ερχονται...

κ εσυ κοιτασ πισω και διαπιστωνεισ οτι μια ζωη εδινεσ...

οτι μια ζωη κατανοουσεσ τουσ αλλουσ..γινοσουν ο ανθρωποσ τουσ..

εσενα ποιοσ εγινε ο δικοσ σου ανθρωποσ?

ποιοσ διεθεσε λιγο απο τον πολυτιμο χρονο του για να σε ακουσει??

θεσ να φυγεισ,να τρρρρεξεισ,αλλα δεν μπορεισ..

η καλοσυνη θα σε φαει..

δεν αντεχεισ αλλο..αυτην την κατασταση..

ολα σου φαινονται σαν μια ταινια που την εχουν βαλει να παιζει γρηγορα,και εσυ εισαι ο πρωταγωνιστησ που προσπαθεισ να προλαβεισ την πλοκη,το εργο,που στην ουσια ειναι η δικια σου ταινια...

πατα pause..δεν μπορεισ..και τρεχεισ να προλαβεισ...

ολα μεσα στο κεφαλι σου στροβιλοσ..ενασ ιλιγγος...

και γυρω σου,ολα ετσι..

δεν μπορεισ να καταλαβεισ τι γινεται..εχεισ χασει καπου την ολη ιστορια και δεν σου λεει κανεισ τιποτα..μονο να απαιτουν ξερουν...

θεσ να ξεκουραστεισ..να μεινεισ λιγο με το παρελθον σου..λιγο πισω...λιγο μονο..

αλλα δεν μπορεισ...γιατι μετα δεν θα μπορεσεισ να προλαβεισ το παρον σου,που ολο φευγει,ολο αλλαζει...

βλεπεισ ανθρωπουσ να ερχονται,να φευγουν,να σε πληγωνουν,να σε κανουν να γελασ..

βλεπεισ καταστασεισ να ερχονται,να φευγουν,να θεσ να τισ σταματησεισ,να μην μπορεισ..

αναμνησεισ..μονο αυτο μενει...και ειναι το μονο που δεν αλλαζει οταν ολοσ ο κοσμοσ γυρω σου ακολουθει τουσ φρενηρεισ ρυθμουσ της ζωησ...

ονειρα...το μονο που μενει ιδιο οταν ολοι και ολα αναγκαζονται να αλλαξουν...

μηπωσ και εσυ ο ιδιοσ δεν εχεισ αλλαξει??

δεν ησουν ετσι παλια,οι καταστασεισ σε αναγκασαν ν αλλαξεισ..

δεν σ'αρεσει,αλλα και τι μπορεισ να κανεισ?

θα θελεσ ν γινεισ οπωσ παλια...αλλα ο παλιοσ σου εαυτοσ εχει αρχισει να ξεθωριαζει και εχεισ αρχισει να τον ξεχνασ..

εισαι ευτυχισμενοσ τωρα?

που κανενασ δν μπορει να σε αναγνωρισει?

που η αλλαγη σου τρομαζει ακομα και τον ιδιο σου τον εαυτο?

τρεχα,πιο γρηγορα,πιο γρηγορα,αργεισ..τρεχα ειπααα..

να προλαβεισ..να προλαβεισ την ζωη που δεν εζησεσ..

την ζωη που θα ηθελεσ να ζησεισ..

προσεχε ομωσ...σε αυτον τον πολεμο,εναντια στον χρονο,μην χασεισ τον εαυτο σου,τον στοχο σου...

τοτε που...

θυμασαι τοτε που τρεχαμε μαζι??
τρεχαμε να προλαβουμε τον χρονο..
τρεχαμε να προλαβουμε την ζωη..
αγκαλιασμενοι στην δινη του χρονου,προσπαθουσαμε να σωθουμε...
προσπαθουσαμε να βγουμε αλωβητοι απο αυτην την δοκιμασια...

θυμασαι τοτε που γελουσαμε παρεα?
πασχιζαμε να ξεγελασουμε τον πονο...
πασχιζαμε να διωξουμε τον θανατο..
ενωμενοι απεναντι σε ενα πεπρωμενο που αδυνατουσαμε να παραδεχτουμε...
αναγκασμενοι να βρισκουμε παρηγορια στα ωραια και στα μεγαλα...

θυμασαι τοτε που με επαιρνεσ αγκαλια??
ξεχασμενοι σε μια κουνια μες την νυχτα...
ξεχασμενοι σε μια γωνια σ'ενα σπιτι...
παρασυρμενοι απο μια αναγκη να γνωρισουμε ο ενασ τον αλλον..
αναγκασμενοι να κρυβομαστε απ'τον χρονο...


θυμασαι τοτε που παιζαμε κρυφτο?
ανακαλυπταμε τισ πιο απιστευτεσ κρυψωνεσ...
ανακαλυπταμε τισ πιο ομορφεσ στιγμεσ..
στην προσπαθεια να κρυφτουμε απο το μελλον που μασ θελει χωρια..
υποσχομενοι οτι θα βρεθουμε καποια στιγμη ξανα...


θυμασαι τοτε που χορευαμε κατω απο την βροχη?