painting

στην αρχη,δεν σε νοιαζει

με ονειρο μοιαζει

και σε συγκινει...

εισαι κατι και κινεισαι

στου αιωνα το αλλοκοτο φευγιο

με συντροφο μονο το κενο

μια μαζα,ενα χρωμα

αραγε αυτο ειναι η ζωη?

δεν σε νοιαζει,πλεον,τι.

πετασ σε μια αβυσσο

σε εναν αιθερα που τελοσ δεν εχει

δεν σε νοιαζει που πασ

τι εισαι δεν εχει σημασια

ουτε αν ξαναπερασεσ απο'δω

εισαι ενα τιποτα που ολο κινειται..

ειναι η αναγκη 

να φτιαχνουμε σχηματα στον αερα

[να τουσ δινουμε μια καποια μορφη]

που με κανει να πιανω το πινελο

να κοπιαζω ξανα απο την αρχη

ειναι η αναγκη

να τραβαμε γραμμεσ

και φτιαχνω σχηματα τρελα

ασυναρτητα ασυνδετα κι ασχετα.

δεν σκεφτομαι τι χρωματα βαζω

ουτε τι μορφεσ παιρνουνε αυτα

μονο του κινειται το πινελο

και το χερι μου τρεχει τρελο

να προλαβει τα σχηματα 'κεινα

που υπηρχαν πριν απ'αυτο.

δεν εχει σημασια τι θελω εγω να φτιαξω

παιρνει μονο του μορφη

γινεται αυτο που θελει

μια σκια που υπνοβατει

απο εναν κοσμο που τα ματια δεν βλεπουν

γεφυρα γινεσαι 'συ

και οπου θελει ασ βγει...

ενασ πινακασ αδειοσ..που θα σ'οδηγησει αυτη την φορα?

ηλιος

και ξαφνικα τιποτα

εφυγε η μερα

και η νυχτα πηγε μακρυα

να μην βλεπει τα χαλια σου

να μην ακουει τισ φωνεσ σου

να μην νιωθει την λυπη σου..

το μονο που μενει,

αναμεσα κατι

δεν ειναι μερα

αλλα ουτε και νυχτα

κοιτα πωσ αλλαζουν

τα χρωματα που βρηκα

σε μια παραλια χαμενη

στο βαθοσ ομωσ

παντα κατι μενει

ξεχασμενο απ'ολουσ

η ομορφια του ομωσ μενει

πεσ μου τι βλεπεισ

στο σπασμενο κομματι

του κοσμου που λειπει

που εμεινε μοναχοσ του

να μαζεψει τ κομματια του..

τι εισαι,αερασ?

να διωχνει την βρωμα μακρυα

μηπωσ εισαι ο ηλιοσ?

να δειχνει αυτο το μισος ξανα και ξανα

εμφανιζεται μπροστα μου

μια εικονα απο παλια

θυμασαι που παιζαμε σε εκεινουσ τουσ δρομουσ

τοτε που ημασταν παιδια?

τωρα τιποτα δεν εμεινε

τα παιχνιδια χαθηκαν

με την ληθη παιζουναι κρυφτο

και τα παιδια που ημασταν τοτε

με τον θανατο κυνηγητο..

σκασε βλακα

μην κοιτασ πισω,βλακα,δεν θα δεισ τιποτα καινουργιο!

ολο οι ιδιεσ καταστασεις,τα ιδια λαθη,δεν βαρεθηκεσ να τα βλεπεισ?

οι ιδιοι ανθρωποι,αυτοι που σε πληγωσαν,τι τουσ κοιτασ?

δεν βλεπεισ οτι δεν θα αλλαξει τιποτα?οτι το παρελθον θα μεινει παρελθον

και το μελλον δεν θα ερθει οσο εσυ δεν το κοιτασ?

τοσα ψεματα κι εσυ,κολλασ σε οτι περασεσ και δεν το ξεπερνασ..

δεν εισαι ο μονοσ που πληγωθηκεσ,δεν εισαι ο μονοσ που θα πληγωθεισ..

αλλα ειναι παρελθον,περασε,τωρα τιποτα δεν μενει...

μην κοιτασ πισω,μονο θα σε πληγωσει αυτο το πισωγυρισμα..

προχωρα μπροστα και ολα ομορφα θα γινουν...

κοιτα μπροστα και ολα θα λαμψουν ξανα,οπωσ και πρωταα...!

αραγε ξερεισ..?

αραγε ξερεισ ποια ειμαι και που παω?τι ειναι αυτο που κουβαλαω μεσα μου παντου..αραγε ξερεισ ποιον δρομο ακολουθαω κι αν μεσα μου ποναω ή γελω?αραγε νοιαζεσαι να  δεισ τι με πληγωνει,τι με σκοτωνει,μου ματωνει την καρδια?θα θελα να ξερα τι ξερεισ για μενα κι αν θα ηθελεσ να με μαθεισ ξανα.αραγε νοιαζεσαι να δεισ προσ τα που παω,αν πεσω κι εαν σηκωθω..?θα θελα να ξερα τι ξερεισ για μενα...αν ξερεισ ποσο πονω.αραγε νοιαζεσαι να μαθεισ τι θελω,αν σ αγαπαω ή εαν σε μισω..?

[unknown]

τι κι αν ο δρομοσ προσ στον παραδεισο φτανει σε σενα

τι κι αν εσυ,δεν εισαι εδω

μοιαζουνε ολα με ενα καλα στημενο ψεμα

με μια κατασταση που δεν εχει τελειωμο...

τι κι αν εφυγεσ απο κοντα μου..

και ισωσ δεν σε ξαναδω..

τι κι αν σκοτωσεσ το γελιο μου

θα το παρω πισω,εγω μπορω!!

μπορω να χαμογελαω,

κοιτοντασ μοναχα ψηλα

μπορω να γινομαι χαρουμενη

σκεφτομενη οτι ολα θα πανε καλα...

μπορω να κλεψω την λαμψη του ηλιου

οταν αυτοσ δυει στον ουρανο

μπορω να δω περα απο σενα..

ο κοσμοσ ποτε δεν τελειωνε εκει...

μπορω να θαυμασω ενα λουλουδι

και να κανω σαν μικρο παιδι...

ενα θαυμα ειναι ολα

κριμα που εσυ ποτε δεν θα το δεισ..

μπορει να μου κλεψεσ την ευτυχια

μπορει να μου κατεστρεψεσ την ζωη

ομωσ εγω δεν κραταω κακια

ευχομαι τα καλυτερα να τα βρεισ εσυ

γιατι εγω εμαθα να αγαπαω

και αμα καμια φορα πονω

ολο αυτο να το ξεπερναω

και ξανα με την καρδια μου να γελω

σε εναν υπονομο ζουμε ολοι

λιγοι ομωσ κοιταζουνε ψηλα

τα αστερια που ολο λαμπουν

ο,τι κι αν γινει εκει,μακρυα

σε λυπαμαι,αγνωστε ξενε μου

κι ασ με πληγωσεσ τοσο πολυ

λυπαμαι που δεν ειδεσ τ αστερια μου

και δεν θα νιωσεισ τι θα πει μουσικη