ηλιος

και ξαφνικα τιποτα

εφυγε η μερα

και η νυχτα πηγε μακρυα

να μην βλεπει τα χαλια σου

να μην ακουει τισ φωνεσ σου

να μην νιωθει την λυπη σου..

το μονο που μενει,

αναμεσα κατι

δεν ειναι μερα

αλλα ουτε και νυχτα

κοιτα πωσ αλλαζουν

τα χρωματα που βρηκα

σε μια παραλια χαμενη

στο βαθοσ ομωσ

παντα κατι μενει

ξεχασμενο απ'ολουσ

η ομορφια του ομωσ μενει

πεσ μου τι βλεπεισ

στο σπασμενο κομματι

του κοσμου που λειπει

που εμεινε μοναχοσ του

να μαζεψει τ κομματια του..

τι εισαι,αερασ?

να διωχνει την βρωμα μακρυα

μηπωσ εισαι ο ηλιοσ?

να δειχνει αυτο το μισος ξανα και ξανα

εμφανιζεται μπροστα μου

μια εικονα απο παλια

θυμασαι που παιζαμε σε εκεινουσ τουσ δρομουσ

τοτε που ημασταν παιδια?

τωρα τιποτα δεν εμεινε

τα παιχνιδια χαθηκαν

με την ληθη παιζουναι κρυφτο

και τα παιδια που ημασταν τοτε

με τον θανατο κυνηγητο..