στην αρχη,δεν σε νοιαζει
με ονειρο μοιαζει
και σε συγκινει...
εισαι κατι και κινεισαι
στου αιωνα το αλλοκοτο φευγιο
με συντροφο μονο το κενο
μια μαζα,ενα χρωμα
αραγε αυτο ειναι η ζωη?
δεν σε νοιαζει,πλεον,τι.
πετασ σε μια αβυσσο
σε εναν αιθερα που τελοσ δεν εχει
δεν σε νοιαζει που πασ
τι εισαι δεν εχει σημασια
ουτε αν ξαναπερασεσ απο'δω
εισαι ενα τιποτα που ολο κινειται..
ειναι η αναγκη
να φτιαχνουμε σχηματα στον αερα
[να τουσ δινουμε μια καποια μορφη]
που με κανει να πιανω το πινελο
να κοπιαζω ξανα απο την αρχη
ειναι η αναγκη
να τραβαμε γραμμεσ
και φτιαχνω σχηματα τρελα
ασυναρτητα ασυνδετα κι ασχετα.
δεν σκεφτομαι τι χρωματα βαζω
ουτε τι μορφεσ παιρνουνε αυτα
μονο του κινειται το πινελο
και το χερι μου τρεχει τρελο
να προλαβει τα σχηματα 'κεινα
που υπηρχαν πριν απ'αυτο.
δεν εχει σημασια τι θελω εγω να φτιαξω
παιρνει μονο του μορφη
γινεται αυτο που θελει
μια σκια που υπνοβατει
απο εναν κοσμο που τα ματια δεν βλεπουν
γεφυρα γινεσαι 'συ
και οπου θελει ασ βγει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου