χρονος

τρεχεις..να προλαβεις τα παντα..να προλαβεισ τους παντεσ..

τρεχααα...απο'δω,απο'κει,παραπερα...

δεν προλαβαινεισ,δεν προφταινεισ...και δεν σε καταλαβαινει κανεισ..

φουριααα..να θεσ να κανεισ τοσα πραγματα και να μν προλαβαινεισ..

αερασ να γινοσουν δν θα μπορουσεσ να τα κανεισ ολα...

και αυτοσ ο χρονοσ...ολο τρεχει..κ παντα πιο γρηγορα απο σενα..

κ περνανε οι μερεσ,και περνανε οι μηνεσ,και περνανε τα χρονια και οι καλοι καιροι δεν ερχονται...

κ εσυ κοιτασ πισω και διαπιστωνεισ οτι μια ζωη εδινεσ...

οτι μια ζωη κατανοουσεσ τουσ αλλουσ..γινοσουν ο ανθρωποσ τουσ..

εσενα ποιοσ εγινε ο δικοσ σου ανθρωποσ?

ποιοσ διεθεσε λιγο απο τον πολυτιμο χρονο του για να σε ακουσει??

θεσ να φυγεισ,να τρρρρεξεισ,αλλα δεν μπορεισ..

η καλοσυνη θα σε φαει..

δεν αντεχεισ αλλο..αυτην την κατασταση..

ολα σου φαινονται σαν μια ταινια που την εχουν βαλει να παιζει γρηγορα,και εσυ εισαι ο πρωταγωνιστησ που προσπαθεισ να προλαβεισ την πλοκη,το εργο,που στην ουσια ειναι η δικια σου ταινια...

πατα pause..δεν μπορεισ..και τρεχεισ να προλαβεισ...

ολα μεσα στο κεφαλι σου στροβιλοσ..ενασ ιλιγγος...

και γυρω σου,ολα ετσι..

δεν μπορεισ να καταλαβεισ τι γινεται..εχεισ χασει καπου την ολη ιστορια και δεν σου λεει κανεισ τιποτα..μονο να απαιτουν ξερουν...

θεσ να ξεκουραστεισ..να μεινεισ λιγο με το παρελθον σου..λιγο πισω...λιγο μονο..

αλλα δεν μπορεισ...γιατι μετα δεν θα μπορεσεισ να προλαβεισ το παρον σου,που ολο φευγει,ολο αλλαζει...

βλεπεισ ανθρωπουσ να ερχονται,να φευγουν,να σε πληγωνουν,να σε κανουν να γελασ..

βλεπεισ καταστασεισ να ερχονται,να φευγουν,να θεσ να τισ σταματησεισ,να μην μπορεισ..

αναμνησεισ..μονο αυτο μενει...και ειναι το μονο που δεν αλλαζει οταν ολοσ ο κοσμοσ γυρω σου ακολουθει τουσ φρενηρεισ ρυθμουσ της ζωησ...

ονειρα...το μονο που μενει ιδιο οταν ολοι και ολα αναγκαζονται να αλλαξουν...

μηπωσ και εσυ ο ιδιοσ δεν εχεισ αλλαξει??

δεν ησουν ετσι παλια,οι καταστασεισ σε αναγκασαν ν αλλαξεισ..

δεν σ'αρεσει,αλλα και τι μπορεισ να κανεισ?

θα θελεσ ν γινεισ οπωσ παλια...αλλα ο παλιοσ σου εαυτοσ εχει αρχισει να ξεθωριαζει και εχεισ αρχισει να τον ξεχνασ..

εισαι ευτυχισμενοσ τωρα?

που κανενασ δν μπορει να σε αναγνωρισει?

που η αλλαγη σου τρομαζει ακομα και τον ιδιο σου τον εαυτο?

τρεχα,πιο γρηγορα,πιο γρηγορα,αργεισ..τρεχα ειπααα..

να προλαβεισ..να προλαβεισ την ζωη που δεν εζησεσ..

την ζωη που θα ηθελεσ να ζησεισ..

προσεχε ομωσ...σε αυτον τον πολεμο,εναντια στον χρονο,μην χασεισ τον εαυτο σου,τον στοχο σου...