παραληρημααα

ενα συνηθισμενο παιδι σε εναν συνηθισμενο κοσμο..αυτο ειμαι..αλλα ποιος δεν ειναι συνηθισμενος; ποιοσ οριζει το συνηθισμενο;..εχετε παρατηρησει ποτε τον κοσμο; τα προσωπα τους..τι κρυβουν πισω απο αυτα; περπατηστε στον δρομο..κοιταξτε..μην βλεπετε απλα..χαραγμενα στα προσωπα τουσ συναισθηματα και κακουχιες...τι αληθεια μπορει να κρυβει καποιος πισω απο ενα ψευτικο χαμογελο; πισω απο ψευτικα δακρυα ή θυμο χωρις λογο και αιτια; κανεις δεν ειναι αυτο που δειχνει..και ξυπνας μια μερα και αντιλαμβανεσαι οτι ποτε δεν ηξερεσ πραγματικα τα ατομα που χρονια ολοκληρα ηταν διπλα σου, που ειχατε περασει στιγμες μαζι.. μεσα σε ενα δευτερολεπτο,ολα αλλαξαν..ακομα και ο τροπος που βλεπεις τα πραγματα..προσωπεια..ολοι φορανε προσωπεια..δεν αφηνουν τον πραγματικο τους εαυτο να φανει..ντρεπονται,φοβουνται,ανησυχουν..ειναι τοσο ευκολο να δειξουμε εναν εαυτο που δεν ειμαστε,να κρυφτουμε στο σκοταδι ενος ψεματος και να νιωσουμε ασφαλεια και σιγουρια..θελει θαρρος να δειξουμε στον αλλον ποιοι ειμαστε..θαρροσ και δυναμη..δυναμη που πολλοι δεν εχουν...θαρροσ που λιγοι τολμανε να δειξουν..αλλα ετσι μονο δημιουργουνται αληθινεσ σχεσεις..οταν δειχνεισ τον αληθινο σου εαυτο..οταν εισαι αληθινος με τουσ γυρω σου..πολλεσ φορεσ οι ανασφαλειεσ και τα κομπλεξ μασ, μασ σταματανε στο να δειχνουμε το ποιοι ειμαστε..θα μασ αποδεχτουν; θα μασ δεχτουν οπωσ ειμαστε; αν δεν τουσ αρεσουμε; αν μασ χλευασουν; αν μασ κοροιδεψουν; θα το αντεξουμε; και αν μεινουμε μονοι; μοναξια..αυτο φοβουνται ολοι...αλλα οταν δεν δειχνουμε τον αληθινο μασ εαυτο μηπωσ δεν ειμαστε μια ζωη μονοι; αφου δεν μπορουν να αναπτυχθουν αληθινεσ σχεσεις, αληθινεσ φιλιες...δεν μπορεις να συζητησεις σοβαρα με καποιον,να μιλησεις για τον εαυτο σου και τους προβληματισμους..και καταληγουμε να δημιουργουμε εναν ψευτικο κοσμο γυρω μασ,μια ουτοπια...ενα ψεμα καταληγουμε..και εμεις και η ζωη μας..ποιοσ θελει να ζει σε ενα ψεμα; ποιος θελει να καταληξει ενα ψεμα;